Mediasten, her iki akciğerin arasında kalan ve kalp, timus, büyük damarlar, soluk borusu, ana bronşlar, yemek borusu, lenf düğümleri ve önemli bazı sinirlerin bulunduğu bir bölgedir. Mediastende, bronşlar, yemek borusu ve timusdan kaynaklanan hastalıklara, özellikle tümörlere sık rastlanır. Ayrıca lenf düğümlerinde büyümeye neden olan lenf düğümü kanserleriyle (lenfoma), akciğer ve baş-boyun tümörleri gibi bu bölgedeki lenf düğümlerine metastaz yapan kanserler de oldukça sıktır.
Mediastendeki kitlelere 3 şekilde biyopsi yapılabilir: 1. Cerrahi biyopsi (mediastinoskopi). 2. Bronkoskopik biyopsi. 3. Perkütan biyopsi. Cerrahi yöntemde, boyun alt kısmından bir kesi yapılarak mediastinoskop adı verilen bir cihaz ile mediasten boşluğuna girilir ve biyopsiler alınır. Cerrahi biyopsi, genel anestezi altında ve bir kesi içinden yapılan invaziv bir işlemdir, ayrıca mediastenin bazı bölgelerinden biyopsi almak mümkün olmayabilir. Bronkoskopik biyopsi ise soluk borusu ve ana bronşlara komşu kitleler için ideal bir biyopsi tekniğidir, ancak kesici iğne değil ince iğne ile yapıldığından doğruluğu daha azdır, ayrıca bu yapılara komşu olmayan kitlelerden biyopsi almak genellikle mümkün olmaz.
Perkütan biyopsi, mediasten kitlelerinde çok yararlı bir biyopsi şekli olmasına rağmen, tıpkı akciğer biyopsisi gibi, çekinilen ve az sayıda merkezde uygulanan bir işlemdir. Bunun için, akciğer biyopsisinde olduğu gibi, lokal anestezi altında ve tomografi rehberliğinde bir kılavuz iğne ile hedef kitleye kadar ilerlenir ve daha sonra daha ince bir kesici iğne ile bu iğnenin içinden geçilerek (koaksiyal sistem) hedef kitleden çok sayıda parça alınır. Pnömotoraksa neden olmamak için, gerekirse kılavuz iğneden sıvı ya da hava verilerek mediasten genişletilebilir ve akciğer dokusu kenara itilebilir. Mediastinal biyopsi birkaç şekilde yapılabilir:
1. Transsternal yaklaşım: Göğüs duvarında önde-ortada bulunan sternum kemiğinden kılavuz iğne ile geçilir ve koaksiyal kesici iğne ile hedef kitleden çoklu biyopsiler alınır. daha çok ön mediastende, sternumun arkasında yer alan timus ya da lenf nodu kitlelerinde uygulanan emniyetli bir biyopsi şeklidir.
2. Parasternal yaklaşım: Sternum kemiğinin içinden değil, kenarındaki dokulardan girilerek yapılır. Ön mediastende bulunan ancak tam ortada olmayan kitleler için uygundur.
3. Paravertebral yaklaşım: Omurganın kenarından akciğere girmeden kılavvuz iğne ile hedef kitleye kadar gelinir ve koaksiyal iğne ile çoklu biyopsiler alınır. Daha çok arka mediastende bulunan kitlelerde (lenf düğümü, yemek borusu, soluk borusu ve ana bronşlara ait tümörler) sıkça kullanılan bir yöntemdir.
4. Transpulmoner yaklaşım: Transsternal, parasternal ve paravertebral yaklaşımlarda iğne genellikle akciğerden geçmediğinden pnömotoraks riski yoktur. Ancak bazı durumlarda bu yaklaşımlarla hedef kitleye ulaşmak mümkün olmaz. Bu durumlarda, son çare olarak akciğer geçilerek (transpulmoner) kitleye ulaşılır ve koaksiyal sistemle çoklu biyopsiler alınır. Transpulmoner yaklaşımda akciğer zarı (plevra) iki kez delindiğinden pnömotoraks riski normal akciğer biyopsisine göre daha yüksektir. Ancak yine de, deneyimli ellerde, olguların çok büyük çoğunluğunda ciddi bir problem oluşmadan biyopsi yapılabilir.
